Fedora z automatu zakłada btrfs dobrze, ale ja chciałbym nauczyć się ręcznie, żeby z innymi dystrybucjami nie mieć kłopotów. Skoro root i home są w jednym to jak to zrobić? A jak będę chciał zainstalować nowego Linuxa na root a home zostawić? Przecież to to samo w btrfs.
https://wiki.archlinux.org/title/btrfs
Szczerze mówiąc (1) dla mnie zachowywanie /home nie ma sensu. Często się powtarza, że przed każdą większą operacją należy zrobić kopię bezpieczeństwa danych. Jeśli będę reinstalował system, coś kombinował, itp., z całą pewnością wpierw skopiuję cały /home na dysk zewnętrzny. (2) Zaletą btrfs jest właśnie, że nie trzeba myśleć, ile miejsca przeznaczyć na partycję /root, a ile na /home. Na ext4 nigdy nie wykorzystywałem /root w 100%, lecz pozostawało na /root wolne miejsce, co w konsekwencji przycinało rozmiar partycji /home. Teraz tego problemu nie ma... Do tego doszła kompresja zstd i deduplikacja (deduplikacja nie automatyczna w przeciwieństwie do zfs). Na btrfs czuję się, jakbym miał dwukrotnie większy dysk niż na ext4.
Jesli dobrze szukales recznego partycjonowania i go nie znalazles, to calkiem mozliwe, ze instalator nie oferuje go. Dzisiaj pobawilem sie, w wirtualce, nowym Solarisem. Jest dokladnie tak samo: zaklada jedna pule ZFS na caly pierwszy dysk. Nie widze zadnej opcji na zmiane tego.
Sa 2 sposoby na obejscie problemu.
1) Uruchamiasz instalator starszej wersji (w twoim przypadku, moze byc inna dystrybucja), partycjonujesz wedle uznania, po czym przerywasz instalacje. Uruchamiasz instalator docelowego OS i instalujesz bez zmiany istniejacego partycjonowania.
2) Wykonujesz instalacje tymczasowa na inny dysk. Po czym, z poziomu OS, partycjonujesz ten pierwszy i dopiero instalujesz na niego.
Fedora jest dobrze udokumentowana:
https://docs.fedoraproject.org/en-US/fedora/f34/install-guide/install/Installing_Using_Anaconda/#sect-installation-gui-manual-partitioning-btrfs